Na przełomie kwietnia i maja 2002 roku wiatry zagnały mnie do Albanii. Kraju, który w Polsce przeważnie kojarzy się z biedą, wojną i wielkim niebezpieczeństwem dla odwiedzających go osób. Mało kto pamięta, że Albania to także przepiękne góry i wspaniałe morze zaś prawie nikt już nie wspomina niezwykłej gościnności i serdeczności Albańczyków. Spójrzcie zatem na Albanię jak na kraj w którym znaleźć można wiele niespotykanego piękna.

Jeśli dobrze pamiętam to było mniej więcej w kwietniu 2000 roku. LOT ogłosił króciutką trzydniową promocję. W ciągu tych dni można było kupić za zupełne grosze bilet lotniczy do najwspanialszych zakątków świata. To było wyzwania dla mojej afrykańskiej pasji. Jeszcze w kolejce do kas wahałem się czy to będzie południe Afryki o którym od dawna już marzyłem. Ostatecznie jednak wybór padł na Tanzanię - wielki kraj we wschodniej Afryce znacznie mniej znany niż sąsiednia turystyczna Kenia, ale jakże fascynujący.

W listopadzie 1999 roku wyjechałem na dwa tygodnie do Tunezji. Pomimo, że organizacyjnie był to wyjazd zorganizowany przez jedno z biur podróży moim celem było zobaczyć więcej niż pokazują popularne przewodniki turystyczne. Chciałem poczuć ten kraj, spotkać żyjących tam ludzi, zetknąć się z prawdziwym codziennym życiem. Wynajętym samochodem zjeździłem praktycznie całą Tunezję od najbardziej na północ wysuniętej części Afryki aż po piaski Sahary na południu.

Na początku 1999 roku zupełnie dla mnie nieoczekiwanie zdarzyło mi się wyjechać do Afryki, ściślej do Mali w Afryce zachodniej. Byłem tam zaledwie kilka dni. Tych kilka dni zrobiło jednak na mnie wraże nie dostatecznie silne abym mógł z przekonaniem powiedzieć, że do Afryki będę wracał tak często jak będzie to możliwe. Ponieważ moją pasją jest fotografia na tych stronach możecie znaleźć fotograficzną relację z moich podróży.